Arianna Savall i Petter Udland Johansen

Arianna Savall – Honorowy Dyrektor Artystyczny Festiwalu, harfistka, sopranistka, kompozytorka. Urodzona w Bazylei w katalońskiej rodzinie muzyków, rozpoczęła naukę gry na harfie w wieku 10 lat i kontynuowała ją w Barcelonie pod okiem Magdaleny Barrera. Jednocześnie rozpoczęła naukę śpiewu w konserwatorium w Terassie. Była słuchaczką konserwatorium w Tuluzie i innych uczelni europejskich gdzie kształciła się pod kierownictwem takich sław lutnictwa i śpiewu jak Rolf Lislevand, Hopkinson Smith, Monserat Figueras czy Jordi Savall. Od 1997 roku koncertowała i nagrywała z grupami takimi jak: Hesperion XXI, La Capella Reial de Catalunya, Malapunica, Ricercar Consort, podróżując po całym świecie. Jednocześnie od kilku lat rozwija swoją niezależną działalność artystyczną, którą po raz trzeci prezentuje podczas gliwickiego festiwalu.
U boku Arianny Savall wystąpi Petter Udland Johansen – urodzony w Oslo tenor, absolwent Norges Musikk Hoyskole oraz Scola Cantorum Basiliensis. Muzyk znany jest nie tylko z interpretacji muzyki dawnej lecz także ze scen operowych w Niemczech, Hiszpanii i Szwajcarii. Brał udział w opracowanym przez Jordi Savalla „Orfeuszu” Monteverdiego, grał w „Ariannie” Haendla czy w „Uprowadzeniu z seraju” Mozarta. Występował także jako tenor w mszach i oratoriach Bacha, Schutza i Mozarta. Petter Udland Johansen nagrywał z takimi grupami i muzykami jak Ferrara, Lucidarium, Dominique Vellard, Sagene Ring oraz Pratum Musicum. Na stałe współpracuje z A. Savall, J. Heyerdalem, J. Ruppelem i Ch. Lovoldem.

Ten wspaniały duet artystyczny od kilku lat tworzy z Sveinungiem Lilleheierem, Miquelem Àngel Cordero i David Mayoralem zespół o nazwie Hirundo Maris. Zespół ten dwukrotnie wystąpił w Gliwicach. Jak mówią sami muzycy, Hirundo Maris to z łac. morska jaskółka, więc członkowie zespołu, podobnie jak wędrowny ptak przekraczają granice wysp i mórz, zaznaczając ślad pomiędzy Norwegią i Katalonią podążając za utworami z przeszłości. Tworzą przy tym własne utwory współczesne wzbogacając ten niezwykły dialog między kulturami południa i północy Europy.

Podczas koncertu w Gliwicach artyści zaprezentują fragmenty programu z najnowszego wydawnictwa ECM „Chants du Sud et du Nord” oraz odsłonią rąbka tajemnicy jak wyglądać będzie ich nowy projekt „Il viaggio d’Amore” (Podróż miłości). Program ten to podróż muzyczna, w której temat miłości pojawia się w okresie baroku i renesansu. Zestaw utworów to przede wszystkim tańce, folie oraz fandanga.
Z kolei „Chants du Sud et du Nord” wydane przez ECM w czerwcu 2012 roku proponują spotkanie z muzyką północy i południa Europy, które pozostają od wieków w ciekawym kulturowym dialogu. Muzyka ta prezentuje umiłowanie ludzi północy i południa do morza, podróżowania i wolności. Wiele z tych utworów zabrzmiało już na scenie gliwickiego festiwalu w ubiegłych latach, po raz pierwszy na żywo.

SKŁAD ZESPOŁU:
Arianna Savall sopran, harfa renesansowa;
Petter U Johansen tenor, skrzypce norweskie;
Miquel Angel Cordero, kontrabas;


Vincent Dumestre i Le Poème Harmonique

Utworzone w 1998 roku, Le Poème Harmonique jest grupą solistów zebranych wokół Dyrektora Artystycznego – Vincent’a Dumestre. Ich artystyczna aktywność, oparta na wokalnych i instrumentalnych utworach XVII i wczesnego XVIII wieku, stale jest wzbogacana elementami pochodzącymi z innych dziedzin artystycznych.
Aktorzy, tancerze, artyści cyrkowi, lalkarze połączyli swoje działania z muzykami w programach prezentujących muzykę kameralną: Le Ballet des Fées i Il Fasolo – a od 2004 roku, w dużych produkcjach scenicznych tj. Le Bourgeois Gentilhomme oraz Baroque Carnival.

Od czasu założenia grupa występowała wielokrotnie poza Francją na scenach Londynu, Wiednia, Rzymu, Tokyo czy Nowego Jorku. Do wspaniałych występów Le Poème Harmonique w ostatnich sezonach należy zaliczyć blisko 130 prezentacji programów Le Bourgeois Gentilhomme, Baroque Carnival and Cadmus et Hermione m.in. w Opéra Comique, Théâtre des Champs-Elysées and Cité de la Musique w Paryżu, Opéra de Rouen Haute-Normandie, Théâtre de Caen, Grand Théâtre de Provence at Aix-en-Provence, Grand Théâtre de Luxembourg, Utrecht Festival, Teatro Canal w Madrycie, Teatro San Carlo w Neapolu i tak dalej.

Nagrania grupy dla wydawnictwa muzycznego Alpha spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem słuchaczy (ponad 150000 płyt CD i DVD sprzedano od 1998) oraz wielkim uznaniem krytyków. Za swoją twórczość Le Poème Harmonique otrzymało nagrody m. in.: Grand Prix de l’Académie Charles Cros, Diapason d’Or (w tym za Najlepsze DVD 2006 roku za Le Bourgeois Gentilhomme), Le Monde de la Musique, Prelude Classical Award w 2003, Międzynarodową Nagrodę A. Vivaldiego, Caecilia Press Prize. Nagranie DVD Cadmus et Hermione z 2008r. Otrzymało nagrody: Diapason d’Or, Recommended by Classica, BBC Music Choice, German Record Critics’ Award, etc.  (źródło: http://www.lepoemeharmonique.fr)

Le Poème Harmonique jest finansowane przez: Francuskie Ministerstwo Kultury (DRAC Haute-Normandie), Region Haute-Normandie oraz Miasto Rouen. Głównym Patronem Poème Harmonique jest Mécénat Musical Société Générale. Le Poème Harmonique jest rezydentem Opéra de Rouen Haute-Normandie. Na potrzeby prób Poème Harmonique jest rezydentem Fondation Singer-Polignac.


Vincent Dumestre
Vincent Dumestre jest założycielem i Dyrektorem Artystycznym Le Poème Harmonique. Wraz ze swoim oddanym zespołem pragnie odnowić sztukę barokowego przedstawienia, stąd też w wielu swoich projektach łączy muzykę z innymi dyscyplinami artystycznymi (taniec, opera, teatr).
Po ukończeniu studiów z historii sztuki w École du Louvre i gitary klasycznej na École Normale de Musique w Paryżu, Vincent Dumestre skierował swoje zainteresowania na lutnię, gitarę barokową i teorbę, które studiował wraz z Hopkinsonem Smithem i Eugène Ferré, Rolfem Lislevandem w konserwatorium w Tuluzie, a następnie w konserwatorium w Bolonii gdzie uzyskał dyplom. Od tego czasu brał udział w licznych koncertach, w szczególności z Ricercar Consort, La Simphonie du Marais, Le Concert des Nations, La Grande Écurie et la Chambre du Roy i in. Wziął udział w ponad trzydziestu nagraniach z tymi grupami, które wydawano przez Erato, Auvidis, Virgin, Ricercar, Pierre Verany czy Naxos.
W 1998 roku Vincent Dumestre utworzył Le Poème Harmonique. Od pierwszych produkcji grupy ich działania spotkały się z uznaniem krytyków i popularnością wśród słuchaczy. W 1999 roku francuski magazyn muzyczny Diapason ogłosił Vincent’a Dumestre ‘Młodym Talentem Roku’ za jego pracę z Le Poème Harmonique. Jego działalność przyniosła mu wraz z grupą wiele nagród przyznawanych przez prasę muzyczną: Płyta Roku Diapason oraz Le Monde de la Musique, rekomendacje od  Classica, Répertoire,Opéra International, Télérama etc.
Duch innowacji charakteryzuje pracę Vincent’a Dumestre i jego grupy. W projektach zespołu pojawia się on jako instrumentalista wraz ze swoimi wokalistami i muzykami. Ten aspekt pracy jest dla niego niezwykle istotny, pomimo że wraz z rozwojem zespołu musi on często przyjmować rolę dyrygenta.  (źródło: http://www.lepoemeharmonique.fr)

Program wykonywany podczas gliwickiego koncertu – Luis de Briceño: El Fenix de Paris
Luis de Briceño był hiszpańskim wirtuozem gitary, który miał ogromny wpływ na wprowadzenie gitary do muzyki francuskiej. Było to w czasach gdy lutnia pozostawała we Francji jedynym uznawanym poważnie instrumentem szarpanym. Stał się on ulubieńcem paryskiej arystokracji ku oburzeniu obrońców lutni. Książka, którą opublikował w 1626 r., opisująca metodę gry na hiszpańskiej gitarze, zawiera wiele improwizacji na temat różnorodnych hiszpańskich tańców. Z dala od sporów z przeszłości, możemy podziwiać piękno utworów Briceño i wolność, jaką dają one wykonawcom. Te cechy natchnęły Le Poème Harmonique do przywrócenia ich słuchaczom.
Program, który nagrano dla Alpha, otrzymał nagrody Diapason, De Volkskrant, Recommended by ClassicsToday France, “Bien” Télérama. Projekt ten zostanie po raz pierwszy zaprezentowany w Polsce.

Michel Godard i Guillemette Laurens z zespołem – projekt „Monteverdi – a trace of grace”

Urodzony w Belfort (Francja) w 1960 r., Michel Godard szybko stał się rozpoznawalny jako wszechstronny wykonawca grający na tubie, rozwijając swoją karierę w muzyce jazzowej i klasycznej. Obecnie jest on jednym z największych wirtuozów tuby i serpentu w świecie jazzu i muzyki improwizowanej. W roku 1979 Godard rozpoczął grę na przodku tuby – serpencie – instrumencie, który zyskał swoją nazwę dzięki swojemu kształtowi (fr. serpent – wąż, żmija). Ustnik tego instrumentu wykonany z kości słoniowej nadaje dźwiękom ciepły i intensywny ton. Dzięki swojemu drugiemu instrumentowi, Michel Godard jeszcze bardziej poszerzył zakres muzycznej ekspresji w muzyce dawnej i jazzie. Od 2002 roku Michel Godard wykłada naukę na serpencie w Conservatoire National de Musique w Paryżu.
W sferze muzyki klasycznej Michel Godard współpracował z Orkiestrą Filharmoniczną Radia Francuskiego, Francuską Orkiestrą Narodową, Ensemble Musique Vivante, Ensemble La Venice oraz XVIII-21Musique de Lumieres. Był również członkiem kwintetu „Arban Chamber Brass”. Jako uznany muzyk prowadzi warsztaty muzyczne na całym świecie. W muzyce jazzowej Godard spełniał się dotychczas jako członek francuskiej Orchestre National de Jazz (w latach 1989 to 1991). Od tego czasu muzyk angażował się w liczne projekty z takimi artystami jak: Michel Portal, Louis Sclavis, Henry Texier, Enrico Rava, Michael Riessler, Kenny Wheeler, Ray Anderson, Rabih Abou-Khalil, Sylvie Courvoisier, Klaus König, Simon Nabatov, Wolfgang Puschnig, Linda Sharrock, Pierre Favre, Misha Mengelberg, Linda Bsiri, Gianluigi Trovesi, Christof Lauer, Maria Pia De Vito, Pino Minafra, Luciano Biondini,Willem Breuker, Herbert Joos, Dave Bargeron i wielu innych. Godard jest także kompozytorem i nagrał wiele własnych projektów tj.: „Archangelica”, „ImpertinAnce”, „Cousins Germains” dla CAMjazz, „Castel del monte”, „Tubatuba” dla Enja, „Deep”, „trio rouge” dla Intuition. (źródło: michel-godard.fr)

Guillemette Laurens – francuska sopranistka urodzona w muzycznej rodzinie, szybko rozpoczęła swoją edukację w Akademii w Tuluzie, gdzie ukończyła klasy teorii muzyki, fortepianu i muzyki kameralnej. W wieku 18 lat Guillemette Laurens wstąpiła do Opera-Studio i zadebiutowała kilka lat później w Salle Favart w Paryżu w operze Igora Strawińskiego The Rake’s Progress. Od 1980 roku śpiewała na głównych scenach europejskich jak również w USA, Kolumbii, Izraelu, Południowej Afryce i Japonii. Odtwarzała role w takich dziełach jak „Dido i Aeneas” Purcella, „Atys” Lulliego, „I Puritani” Belliniego, „Clemenza di Tito „Mozarta, „L’Orfeo”  i „L’Incoronazione di Poppea” Monteverdiego, Msza h-moll J S. Bacha i in. Laurens śpiewała także na festiwalu Aix-en-Provence w Iphigénie en Aulide, współpracując z Gardinerem a także w serii koncertów „Towards Bach” w Londynie. Guillemette Laurens współpracowała z uznanymi grupami tj.: La Petite Bande kierowane przez Gustava Leonhardta, La Chapelle Royale (Philippe Herreweghe), Les Arts Florissants (William Christie), Concerto Vocal (René Jacobs), Capriccio Stravagante (Skip Sempé), Il Giardino Armonico oraz Sequentia. (źródło: http://www.bach-cantatas.com)

Program „Monteverdi – a trace of grace” (Stare i Nowe standardy) w składzie:
Michel Godard (serpent), Guillemette Laurens (sopran), Meike Herzig (flet prosty), Bruno Helstroffer (lutnia), Gavino Murgia (saksofon), Olivier Lété (elektryczna gitara basowa).
Claudio Monteverdi jest inspiracją dla całego projektu, lecz tylko 5 utworów odtwarza madrygały Monteverdiego, i nawet w tej części mamy do czynienia z dużą zaskakującą modyfikacją. Ogólnie rzecz ujmując, projekt ten łączy wczesną muzykę barokową z jazzem w formie udanego muzycznego eksperymentu. Jak sam ujął to Godard: „próbujemy pozwolić każdemu muzykowi zrozumieć siebie nawzajem i znaleźć wspólną formę ekspresji”. Stąd też podczas koncertu usłyszycie Państwo dwa tria: barokowe i jazzowe, które będą w stanie udowodnić ponadczasowość i uniwersalność improwizacji w muzyce. (źródło: http://www.allmusic.com)

MUSICA NUDA

Genialny duet powstały z nieoczekiwanego spotkania Petry Magoni (śpiew) i Ferruccio Spinetti (kontrabas) w 2003 roku. MUSICA NUDA w języku włoskim oznacz naga muzyka. Twórczość tego zespołu to sztuka rozbierania utworów muzycznych, znanych lub nie, niezależnie od jej rodzaju: muzyka dawna, jazz, pop, soul. Z drugiej strony włoscy muzycy do perfekcji opanowali sztukę ubierania „ciszy muzycznej”. Porównywanie udziału humoru w delikatnej walce muzyki na dwa przeciwieństwa: niebiański głos i kontrabas genialnie anachroniczny to kolejny atut niecodziennego duetu. Zespół wystąpił po raz pierwszy w Polsce w 2008 r. na pierwszym festiwalu ALL IMPROVVISO i powraca na kolejną edycję na życzenie naszej publiczności z nowym materiałem z płyty COMPLICI.

Zespół muzyki dawnej „Extempore”

Zespół powstał w 2007 r. jako zespół kameralny w Akademii Muzycznej w Katowicach. Pełen energii, zaangażowania i młodzieńczej pasji połączonej z ciągłym dążeniem do perfekcjonizmu zespół w swej działalności bardzo szybko przekroczył mury macierzystej uczelni. Największy wpływ artystyczną drogę muzyków mieli profesorowie M. Toporowski, J. Čižmář, M. Caudle. Wykonując muzykę dawną EXTEMPORE sięga nie tylko po utwory znanych mistrzów epoki jak J. S. Bach czy G. P. Telemann, ale również utwory kompozytorów mniej znanych, często już zapomnianych, tworzących od przełomu renesansu i baroku aż do klasycyzmu, nie zapominając przy tym o twórczości kompozytorów polskich. Każdy z członków zespołu wnosi do niego cząstkę swojej indywidualności tworząc atmosferę do wspólnych poszukiwań interpretacyjnych, których celem jest przekazywać wszelkie emocje obecne w muzyce dawnych mistrzów, dzieląc się przy tym radością ze wspólnego muzykowania.
By jeszcze lepiej oddać ducha dawnych epok zespół koncertuje na instrumentach historycznych – w skład zespołu wchodzą skrzypce barokowe (Małgorzata Malke), viola da gamba (Krzysztof Firlus) oraz klawesyn (Anna Filrus).
W dorobku artystycznym zespołu EXTEMPORE znajduje się m.in. udział w: IV i V Śląskim Festiwalu Bachowskim, II Rybnickim Festiwalu Muzyki Dawnej, XIV Wielkopostnych Dialogach Muzyki i Poezji „Plesna Civitas” w Pszczynie oraz w Festiwalu „Perły w koronie” w Ostrzeszowie.

Wszelkie materiały zdjęciowe i teksty należą do artystów. Tłumaczenie z języka angielskiego: Paweł Ciepliński.